هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ابعاد انگیزش شغلی خود تعیین کنندگی با اشتیاق شغلی است. نمونه شامل 200 نفر (150مرد و 50 زن) از کارکنان شرکت ذوب آهن استان اصفهان بود که به روش تصادفی طبقهای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه انگیزش شغلی خودتعیینکنندگی بلیس و پرسشنامه اشتیاق شغلی استفاده شد. بهمنظور تحلیل نتایج از روشهای همبستگی ساده و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از وجود رابطه مثبت و معنی-دار بین سه بعد انگیزش شغلی خودتعیینکنندگی (انگیزش درونی، خودپذیر و درون فکنی شده) با اشتیاق شغلی و رابطه منفی معنیدار بین ابعادی که از نظر خودتعیینکنندگی در سطح پایین هستند (انگیزش بیرونی، بی‌انگیزگی درونی و بی انگیزگی بیرونی) با اشتیاق شغلی است. همچنین یافتههای حاصل از تحلیل رگرسیون چندگانه نشان می‌دهند که ابعاد انگیزش شغلی خودتعیینکنندگی رابطه معنیداری با ابعاد اشتیاق شغلی (جذب، نیرومندی و وقف خود) دارد. به عبارتی سطوح بالای انگیزش شغلی خودتعیینکننده به پیامدهای مثبتی مانند اشتیاق شغلی میانجامد.
)