خودانضباطی عبارت است از توانایی انجام کار درست حتی زمانی که کسی اهمیتی به پیامد اشتباه ندهد، و هدف پژوهش حاضر مقایسه خودانضباطی و سطوح آن بین کارکنان تولیدی یک کارخانه صنعتی با توجه به شرایط کاری آنها است. روش پژوهش پس رویدادی از نوع علی مقایسه‌ای است. نمونه تحقیق300 شرکتکننده بودند که بهطور خوشه‌ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه خودانضباطی است که ضریب همسانی درونی نمره کل آن 83/0 بدست آمد. F محاسبه شده در سطح 01/0 برای متغیرهای خودانضباطی کل، سطح غیراخلاقی و سطح چسبندگی معنی‌دار بود. نتایج آزمون تعقیبی شفه نشان داد که گروه دارای شرایط کاری سبک نسبت به گروههای شرایط کاری سنگین، خودانضباطی بیشتری داشتند. یافته‌های پژوهش نشان داد که خودانضباطی با تغییر شرایط کاری تغییر کرد. فراهم آوردن شرایط کاری مناسب در سازمانها، می‌تواند به افزایش خودانضباطی در افراد کمک کند.
ﻳﺰدی, ﺳﻴﺪه ﻣﻨﻮر, & زﻧﺪﻛﺮﻳﻤﻲ, ﻏﺰال. (1390). مقایسه میزان خودانضباطی و سطوح آن در شرایط کاری مختلف در بین کارکنان تولید. مشاوره شغلی و سازمانی, 5(9), -.
MLA
ﺳﻴﺪه ﻣﻨﻮر ﻳﺰدی; ﻏﺰال زﻧﺪﻛﺮﻳﻤﻲ. "مقایسه میزان خودانضباطی و سطوح آن در شرایط کاری مختلف در بین کارکنان تولید", مشاوره شغلی و سازمانی, 5, 9, 1390, -.
HARVARD
ﻳﺰدی, ﺳﻴﺪه ﻣﻨﻮر, زﻧﺪﻛﺮﻳﻤﻲ, ﻏﺰال. (1390). 'مقایسه میزان خودانضباطی و سطوح آن در شرایط کاری مختلف در بین کارکنان تولید', مشاوره شغلی و سازمانی, 5(9), pp. -.
VANCOUVER
ﻳﺰدی, ﺳﻴﺪه ﻣﻨﻮر, زﻧﺪﻛﺮﻳﻤﻲ, ﻏﺰال. مقایسه میزان خودانضباطی و سطوح آن در شرایط کاری مختلف در بین کارکنان تولید. مشاوره شغلی و سازمانی, 1390; 5(9): -.
)