شناسایی و تبیین راه‌حل‌های ارتقای فرایند مربیگری سازمانی

نوع مقاله : علمی - پژوهشی

نویسندگان

1 کارشناس ارشد مدیریت آموزشی دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

2 استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه شهید بهشتی, تهران، ایران

3 دانشیار گروه مدیریت آموزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

4 دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

چکیده

هدف پژوهش حاضر شناسایی و تبیین راه‌حل‌های ارتقای فرایند مربیگری در مدیریت استعدادهای سازمانی می‌باشد. چارچوب اصلی پژوهش کیفی است که جهت جمع‌آوری داده‌ها از ابزار مصاحبه نیمه‌ساختاریافته محقق ساخته استفاده شد. جامعه آماری پژوهش، متخصصان حوزه منابع انسانی و مربیگری می‌باشد. روش نمونه‌گیری پژوهش، هدفمند و از نوع گلوله برفی است. درحقیقت، داده‌های پژوهش از طریق مصاحبه با 15 نفر از متخصصان حوزه منابع انسانی و مربیگری به اشباع رسید. داده‌های حاصل از مصاحبه به روش کدگذاری اشتراوس و کوربین[1]  تحلیل شد. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها 10 مقوله کلی بود. این مقوله‌ها شامل «برقراری ارتباط موثر بین مدیر و کارکنان»، «ایجاد شناخت دقیق مدیر و کارکنان از یکدیگر»، «پیش شرطهای مربیگری در سازمان»، «تسهیل فرایند انتقادپذیری و انتقادگری مدیر و کارکنان»، «فرایند تسهیل‌گری و مواجهه‌گری کارکنان»، «تسهیل فرایند آموزش و توسعه مدیر و کارکنان»، «ایجاد باور به توانستن در مدیر و کارکنان»، «تسهیل فرایند اجرای بهتر تصمیم توسط کارکنان»، «بهبود سیستم ارزیابی عملکرد»، «افزایش همکاری مدیر و کارکنان» می‌شود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، پیشنهاد می‌شود در هر فرایند مربیگری از 10 مقوله مذکور جهت ارتقا و بهبود فرایند مربیگری استفاده شود.[1] Strauss & Corbin

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

Identifying and Explaining Ways to Improve the Coaching Process in Managing Organizational Talent

نویسندگان [English]

  • zohreh chenari 1
  • morteza rezaei zadeh 2
  • ghanbar mohammadi elyasi 3
  • bahar bandali 4
1 M.A Student shahid beheshti university
2 Shahid beheshti university
3 Tehran university
4 Ph.D Student Shahid beheshti university
چکیده [English]

The purpose of this study is to identify and explain ways to improve the coaching process in organizational talent management. The main framework of the research was qualitative which was used to collect data with a structured researcher-made interview. The statistical population of the research was human resources and coaching specialists. The research sampling method is purposeful and snowball. The research data was saturated through interviews with 15 experts in the field of human resources and coaching. Data from the interview were analyzed by Strauss and Corbin coding methods. The results of data analysis were 10 general categories. These categories include "effective communication between managers and employees", "creating accurate knowledge of managers and employees", "prerequisites for coaching in the organization", "facilitating the process of criticism and criticism of managers and employees", "process of facilitating and confronting employees", "facilitation the process of training and development of managers and employees", "build confidence in the ability of managers and employees", "facilitate the process of better implementation of decisions by employees", "improve performance appraisal system", "increase cooperation between managers and employees". According to the results of the present study, it is suggested to use 10 categories in each coaching process to improve and improve the coaching process

کلیدواژه‌ها [English]

  • Human Resource Development
  • Coaching Process
  • Talent Management
  • Coaching
علامه، سیدمحسن.، سلطانی، فرزانه.، نریمانی، مهدی. (1393). ارائه‎ی راهبردهایی برای پیاده‌سازی مدیریت جانشین‌پروری. فصلنامه پژوهش‌های مدیریت منابع انسانی دانشگاه جامع امام حسین (ع). سال ششم، شماره 3، صص 164-139.
فتحی‌واجارگاه، کوروش.، خراسانی، اباصلت.، دانشمندی، سمیه. (1394). بررسی شرایط و حوزه‌های استقرار مربیگری در فعالیت‌های آموزش و بهسازی منابع انسانی. فصلنامه مدیریت و برنامه‌ریزی در نظام آموزشی. شماره 15، صص 48-27.
فتحی‌واجارگاه، کوروش.، خراسانی، اباصلت.، دانشمندی، سمیه. (1393). مربیگری در آموزش و بهسازی منابع انسانی. انتشارات: مرکز آموزش و تحقیقات صنعتی ایران.
فیاضی، مرجان.، ایوب­زاده، مصطفی. (1394). بررسی تاثیر ارتباطات چهره به چهره در رابطه بین مربیگری الکترونیکی و تصمیم­گیری مسیرشغلی دانشجویان. فصلنامه آموزش و توسعه منابع انسانی. سال دوم، شماره 6، 165-143.
رجب‌پور، ابراهیم.، افخمی اردکانی، مهدی.، حسینی اقبال، عزیزه. (1394). مربیگری الکترونیک: نوآوری مبتنی بر وب. فصلنامه آموزش و توسعه منابع انسانی. سال دوم، شماره 7، 162-143.
سلطانی، منوچهر. (1389). مربیگری در مدیریت. تهران: انتشارات یادواره کتاب.
فتحی‌واجارگاه، کوروش.، خراسانی، اباصلت.، دانشمندی، سمیه.، آرمان، مانی. (1393). بررسی و تبیین مدل مربیگری در آموزش منابع انسانی بر اساس نظریه داده بنیاد. فصلنامه مدیریت فرهنگ سازمانی. دوره 12، شماره 3، صص 398-375.
سنگری، نگین.، پورولی، بهروز. (1393). تاثیر رفتار مربیگری مدیر بر نتایج مرتبط با عملکرد کارکنان. فصلنامه فرایند مدیریت توسعه. شماره سوم، 171-147.
واله، حسین. (1390). نظریه‌ی شناخت در علوم عقلی اسلامی. دو فصلنامه فلسفی شناخت. شماره 1/64، صص 207-159.
نظریان‌مادوانی، عباس.، تندنویس، فریدون.، احمدمظفری، سیدامیر. (1390). تاثیر رفتارهای مربیگری بر کارایی (کارآمدی) مربیگری و پویایی تیمی. دو فصلنامه پژوهش در مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی. سال 9، شماره 2، صص 29-11.
استراوس، انسلم.، کوربین، جولیت. (2011). مبانی پژوهش کیفی (فنون و مراحل تولید نظریه زمینه‌ای). افشار، ابراهیم. 1395، نشر نی.
جانفزا، علی.، خیاط، علی. (1393). زیرساخت‌های درونی ارتباط موثر در احادیث امام رضا (ع). فرهنگ رضوی. سال دوم، شماره5، صص 63-33.
محسنیان‌راد، مهدی. (1389). ارتباط شناسی. چاپ دهم، تهران: سروش.
گودرزی، محمود.، نظری، رسول.، احسانی، محمد. (1391). ارائه مدل معادلات ساختاری اثر مهارت‌های ارتباطی بر مهارت‌های مدیریتی مدیران ورزشی. پژوهش‌های کاربردی مدیریت و علوم زیستی در ورزش. شماره 1، صص 20-1.
فراهانی، مجید. (1391). بسترسازی و استقرار نظام مدیریت مشارکتی در سازمان، دهمین همایش و چهارمین جشنواره ملی نظام پیشنهادها. جهاد دانشگاهی. دوره 10، 6-1.
ابراهیمی‌پور، حسین.، نیستانی، هادی.، به‌فر، کیوان.، وفایی‌نجار، علی. (1393). ارتباط گرایش یه تفکر انتقادی و رضایت شغلی تیم سلامت استان خراسان شمالی. نشریه پژوهش و سلامت. (3) 4، 794-788.
ضرابیان، فروزان.، زندی، بهمن.، عزیزی، سیدمحسن. (1394). بررسی میزان گرایش به تفکر انتقادی در دانشجویان کارشناسی ارشد مجازی. پژوهش درآموزش علوم پزشکی. دوره 8، شماره1، صص 46-37.
بزاز جزایری، احمد. (1379). آموزش کارکنان. تهران: انتشارات مرکز آموزش مدیریت دولتی.
صباغیان، زهرا.، اکبری، سهیلا. (1389). آموزش جامع سازمانی با رویکرد آموزش بزرگسالان. تهران: انتشارات سمت.
قلی‌پور، آرین.، پیران‌نژاد، علی. (1386). بررسی اثرهای عدالت در ایجاد و ارتقای خودباوری در نهادهای آموزشی. پژوهشنامه علوم انسانی. شماره 53، 374-357.
علی‌پور، پروین.، زاهدی، محمدجواد.، شیانی، ملیحه. (1388). اعتماد و مشارکت (بررسی رابطه بین اعتماد و مشارکت اجتماعی در شهر تهران). مجله جامعه شناسی ایران. (2) 10، 135-109.
Armestrang, M. (2008).Strategic human resource management: 4thEdition. London.
Cohen, A. R., & Bradford, D. L. (2005). The influence model: Using reciprocity and exchange to get what you need. Journal of Organizational Excellence, 25(1), 57-80.
Corbin, J., & Strauss, A. (2008). Strategies for qualitative data analysis. Basics of Qualitative Research. Techniques and procedures for developing grounded theory, 3.
Megginson, D., & Clutterbuck, D. (2006). Creating a coaching culture. Industrial and commercial training, 38(5), 232-237.
Hardin, R. (1996). Trustworthiness. Ethics, 107(1), 26-42.
Whitener, E. M., Brodt, S. E., Korsgaard, M. A., & Werner, J. M. (1998). Managers as initiators of trust: An exchange relationship framework for understanding managerial trustworthy behavior. Academy of management review, 23(3), 513-530.
Yeager, S. J. (1978). Measurement of independent variables which affect communication: A replication of Roberts and O'Reilly. Psychological Reports, 43(3_suppl), 1319-1324.
Katz, E. (2009). Why sociology abandoned communication. The American Sociologist, 40(3), 167.
Baron, L., & Morin, L. (2009). The coach‐coachee relationship in executive coaching: A field study. Human Resource Development Quarterly, 20(1), 85-106.
Caplan, J. (2003). Coaching for the future: How smart companies use coaching and mentoring. CIPD Publishing.
King, M. B. (1996). Participatory Decision Making.
Cheng, E. W., & Hampson, I. (2008). Transfer of training: A review and new insights. International Journal of Management Reviews, 10(4), 327-341.
Bandura, A. (2000). Cultivate self-efficacy for personal and organizational effectiveness. Handbook of principles of organization behavior, 2, 0011-21.