هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه سختروئی با میزان کمرویی در دانشجویان است. روش پژوهش از نوع همبستگی است. با استفاده از روش نمونهگیری چندمرحلهای 300 نفر از دانشجویان دوره کارشناسی دانشگاه صنعتی شریف در سال تحصیلی 1388 انتخاب شدند و به پرسشنامه سختروئی کوباسا (1979) و پرسشنامة کمرویی زیمباردو (1990) پاسخ دادند. یافتهها نشان داد 3/14 درصد از دانشجویان از نظر کمرویی در سطح پایینتر از متوسط و 70 درصد از آنان در سطح متوسط، 7/15 درصد از دانشجویان در سطح بالاتر از متوسط بوده که این وضعیت مخاطرهآمیز است. رابطه بین ویژگیهای سخت-روئی دانشجویان با میزان کمرویی آنان منفی و معکوس بود. از روی نمرات سخت روئی میتوان میزان کمرویی دانشجویان را پیشبینی کرد و میزان قدرت پیشبینی مؤلفة کنترل بیشتر از مؤلفههای چالش و تعهد در سختروئی است. نتایج نشان داد سختروئی بهعنوان یک تعدیلگر کمرویی عمل میکند و دانشجویان با سختروئی در سطح بالا کمرویـی کمتری را تجـــربه میکنند. این یافته میتواند راهگشای سیاستگذاریهای مناسب در زمینه آسیبهای روانی از کمرویی و ارائه برنامههای پیشگیرانه و برنامههای مرتبط با ارتقاء سختروئی در دانشجویان باشد.
)