TY - JOUR ID - 100043 TI - رابطه مسیر شغلی بی‌مرز و استخدام پذیری: نقش صلاحیت‌های مسیر شغلی JO - مشاوره شغلی و سازمانی JA - JCOC LA - fa SN - 2008-1626 AU - مقدس, سپیده AU - نیلفروشان, پریسا AD - گروه مشاوره، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران AD - گروه مشاوره، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران Y1 - 2020 PY - 2020 VL - 12 IS - 42 SP - 121 EP - 138 KW - استخدام پذیری KW - صلاحیت‌های مسیر شغلی KW - مسیر شغلی بی‌مرز DO - 10.52547/jcoc.12.1.121 N2 - هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مسیر شغلی بی­مرز و استخدام پذیری با میانجی­گری صلاحیت­های مسیر شغلی بود روش پژوهش، همبستگی از نوع مدل­ سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری، کلیه کارکنان شرکت­های تولیدی- صنعتی شهر اصفهان بود. نمونه­ای به حجم 192 نفر به روش نمونه­گیری در دسترس از بین سه شرکت انتخاب شد. به منظور گردآوری داده­ها از مقیاس­های نگرش­های مسیر شغلی بی­مرز (بریسکو و هال،2006)، میزان گرایش استخدام پذیری (فوگیت وکاینیکی،2008)، اطلاعات خود (کالانان و گرینهاوس،1992)، مهارت­های مرتبط باشغل- مسیرشغلی (ابی و همکاران،2003)و وسعت شبکه­های داخلی وخارجی (ابی، باتس و لاک وود، 2003) استفاده شد. نتایج نشان داد که صلاحیت دانستن چرایی در رابطه بین طرز تفکر بی­مرز و استخدام پذیری، یک میانجی نسبی بود اما در رابطه بین گرایش به تحرک سازمانی و استخدام پذیری، نقش میانجی نداشت. همچنین صلاحیت دانستن چه کسی در رابطه مسیر شغلی بی­مرز و استخدام پذیری یک میانجی نسبی به حساب آمد. صلاحیت دانستن چگونگی نیز در رابطه بین طرز تفکر بی­مرز و استخدام پذیری، یک میانجی نسبی و در رابطه بین گرایش به تحرک سازمانی و استخدام پذیری یک میانجی کامل بود. در مجموع می­توان گفت که طرز تفکر بی­مرز از طریق صلاحیت­های مسیر شغلی می­­تواند به استخدام پذیری منجر شود. UR - https://jcoc.sbu.ac.ir/article_100043.html L1 - https://jcoc.sbu.ac.ir/article_100043_80f28278ac81a37826e3e6192a119df4.pdf ER -