هدف: هدف این پژوهش بررسی نقش نظارت توهینآمیز بر تنش شغلی و انحراف کاری کارکنان بانکهای منتخب شهرستان نجفآباد با نقش میانجی خود تنظیمی است. روش: جامعه آماری پژوهش شامل 435 نفر از کارکنان بانکهای منتخب شهرستان نجفآباد میباشد که براساس جدول مورگان نمونهای به حجم 217 نفر به شیوه تصادفی در دسترس از بین آنان انتخاب شدهاند. برای سنجش متغیرهای پژوهش نیز از پرسشنامههای؛ نظارت توهینآمیز تپر (2000)، خودتنظیمی تنگنی و همکاران (2004)، تنش شغلی هاوس و ریزو (1972) و انحراف کاری بنت و رابینسون (2000) استفاده شد. پایایی پرسشنامهها با روش آلفای کرونباخ و پایایی ترکیبی مورد تائید قرار گرفت. در تجزیه و تحلیل دادهها از مدلسازی معادلات ساختاری و نرم افزار pls استفاده شده است. یافتهها: نتایج پژوهش نشان داد که نظارت توهینآمیز بر انحراف کاری کارکنان تاثیرگذار است. همچنین نظارت توهینآمیز بهطور غیرمستقیم و از طریق خودتنظیمی بر تنش شغلی کارکنان تاثیرگذار می باشد که نشان دهنده نقش میانجی خودتنظیمی است. نتیجهگیری: نظارت توهینآمیز یکی از عوامل افزایش دهنده تنش و انحراف در کارکنان قلمداد می شود. زمانی کارکنان میتوانند خود را از تنش یا انحراف کاری مصون نگه دارند که مهارتهای خود تنظیمی را کسب کرده باشند. از آنجایی که نقش میانجی خود تنظیمی مورد تایید قرار گرفته است، از اینرو کارکنان میتوانند با بهرهگیری از خود تنظیمی اثرات مخرب نظارت توهینآمیز را کاهش دهند.